Paula is een kleuterjuffrouw die geen kinderen kan krijgen en samen met haar man adopteren ze Daniel, een roodharige baby. Na een paar jaar valt de biologische moeder in deze idyllische omgeving binnen en verbreekt ze de rust die tot dan toe heerste. Door verschillende stadia, vanaf het moment dat het kind thuis aankomt tot aan zijn volwassenheid, neemt ‘de blik van de zoon’ ons mee in karakters als de grootmoeder, een vrouw met karakter en een speciale voorliefde voor dit kleinkind, hoewel Paula als zij een voorbeeld zijn van de problematische relatie tussen moeder en dochter. Of Sophie, de jonge vrouw die lijkt samen te vallen met het ontwaken van de puberteit van Daniel.
Met een klassieke-dansachtergrond zijn we getuige van het verhaal van een liefde die het voor en na zal markeren en waar iedereen veel meer gemeen heeft dan het lijkt.
“De thema’s van haar boeken staan volop in de belangstelling en laten ons niet onverschillig omdat het een uitnodiging is om na te denken in een wereld waar de banaliteit haar imperium uitoefent.” – L’Ull crític, 17-18
“De lezer krijgt een stimulerend verhaal, dat openstaat voor de gevoelens van verschillende karakters en dat een gevoeligheid vereist om elk leven in het verhaal te begrijpen.” – Dr. Alexandra Santos Pinheiro, Resonancias Literarias, nr. 153
“Een intieme, bijna fluisterende literatuur die eerder spreekt over de personages en hun gemoedstoestand dan over andere dingen.” – J. Sotelo, Professor
“De zoektocht naar identiteit, begraven schuldgevoelens – en soms niet zozeer – permanente angst voor de mogelijkheid van verlies, maar ook van een liefde die verdergaat dan bloedbanden zijn enkele van de thema’s die de lezer in deze roman zal aantreffen. [?] Feiten die begrepen lijken te worden en die de roman consequent op het juiste moment onthult, geven de indruk een verhaal te lezen dat op schaal is geschreven, waarin de gebeurtenissen worden opgesomd tot ze een totaalbeeld vormen. [?] Het boek De blik van de zoon is een roman die je niet onverschillig laat, die je ertoe brengt jezelf vragen te stellen en die sommige anderen in spanning laat, zodat je kunt nadenken over de thema’s waarin het zich afspeelt. Een compleet, afgerond werk dat wij ten zeerste aanbevelen.” – Letralia
NÚRIA AÑÓ (Lleida Spanje, 1973) is een Catalaanse schrijfster en vertaalster. Een deel van haar werk is vertaald in het Spaans, Frans, Engels, Italiaans, Duits, Pools, Chinees, Lets, Portugees, Nederlands en Grieks. Haar roman ?Els nens de l’Elisa? (2006) was de derde finalist in de 24e Ramon Llull-wedstrijd. Dit wordt gevolgd door ?De dode schrijfster” (2008), ?Núvols baixos? (2009), ?De blik van de zoon” (2012) en ?De salon van artiesten in ballingschap in Californië? (2020), welke een biografie is van de joodse scenarioschrijfster Salka Viertel. Ze won de 18e Joan Fuster Narrative-prijs van Almenara en kreeg de prestigieuze internationale beurzen: Nuoren Voiman Liitto (Finland, 2016), Shanghai Writing Program (China, 2016), Baltic Centre (Zweden, 2017), IWTCR (Griekenland, 2017), Krakau UNESCO Literatuurstad (Polen, 2018), IWTH (Letland, 2019 en 2023) en IWP (China, 2020).
